Vranikon
Sevgili babacığım,
Köye varmış herşeyi bıraktığınız gibi bulmuşsunuzdur. Benim sesim hepden çıkmaz oldu. Çay vesaire içmem ve kendimi beslemem lazım. Çay içmek için şekerimiz hiç kalmadı. Bugün kooperatsiyaya vardım. Şeker istedim. Lakin hiç olmadığını söylediler. Ben kendi kendime düşündüm. Sen bu sun bulunmazsın (?). Eğer şekerin varsa Çarşamba günü bana biraz şeker yollamağa bak. Zira işim şekersiz olmayacak. Kayınpederime kadar yollarsın da o bize yetiştirir. Başka yazacak birşeyler yokdur. Necdet hep sizi doktordan gelsinler diye bekledi. Baki hepinize selamlar. Senin ve validemin ellerinden öperiz.
10 Mayıs 1946
Oğlun: Osman
