VİDİN'DE ÇOBAN KÖPRÜ OLARAK BİLİNEN AHMET PAŞA KÖPRÜSÜ'NÜN HİKAYESİ

Dunavtsi kasabasından Vidin’e giden yol üzerinde bulunan Osmanlı köprüsü, halk arasında Çoban Köprüsü adıyla bilinir. Arabalarından inen pek az kimse, modern köprünün altında saklı duran eski taş köprüyü fark eder. Oysa bu köprü, Topolovets Nehri’nin Tuna’ya kavuşmadan önceki yatağı üzerine inşa edilmiştir.

Taş köprü, Dunavtsi’den Vidin’e girerken eski yol üzerinde yer alır. Yapımında Bulgar ustalar çalışmış ve zamanla kültürel anıt olarak ilan edilmiştir.

Bulgar kaynaklarına göre köprü üzerindeki kitabe şu şekilde okunmaktadır:

“Yüce Allah’ın adıyla. Büyük Sultan Mahmud’un saltanatı yılında, Vezir Köprülü’nün torunu, kerem sahibi Ahmed Paşa bu köprüyü inşa ettirdi. O yüce padişah bir hayır işledi; bütün mahlûkat, devletinin ve ihtişamının daim olması için ona dua etti. Kılıcı keskin ola! Allah, devletinin düşmanlarını kahreyleye! Güzellik ve sevinçten ilhamla tarih dedim: Sultan Mahmud yeni köprüyü yaptırdı. 1734.”

Köprü Efsanesi

Bulgar halk rivayeti, köprünün yapılışını şöyle anlatır:

Vidin valisi, bir bahar mevsiminde, mülklerini dolaştıktan sonra kızı Safiye ile birlikte şehre dönmekteydi. Şehre girerken Topolovets Nehri’nin kabaran sularından geçmek zorunda kaldılar. Ancak paşanın arabası sulara gömülüp kalınca, yakınlarda sürüsünü otlatan genç bir Bulgar çoban yardıma koştu. Güçlü delikanlı, arabayı kollarıyla çekip karşı kıyıya çıkardı. Paşa hayretle, kızı ise hayranlıkla onu seyrediyordu.

Paşa minnettarlıkla çobana mükâfat teklif etti. Delikanlı ne mal istedi ne de para; yalnızca, ‘ahiret yükümü hafifletmek için bir ay müddetle vali olmak istiyorum’ dedi. Paşa evvelâ razı olmadı; nihayet, bir âdet üzere asasını göğe fırlatıp yere düşünceye kadar idareyi çobana bırakmayı kabul etti.

Çoban bu sürede, nehrin üzerine bir köprü yapılmasını emretti. Paşa, bu basiretli karar karşısında memnuniyetle parayı verdi, Bulgar ustaları görevlendirdi. Köprü inşa edilmeye başlandı.

Fakat bu arada paşanın güzel kızı Safiye, gönlünü çobana kaptırdı. Her gün köprüyü bahane ederek onunla buluşmaya başladı. İki genç, köprü tamamlanınca birlikte kaçmaya bile sözleştiler. Bu sır, paşanın yakın adamlarınca öğrenildi. Paşa, kızına kalenin kapılarını üç gün kapattırdı. Son gün, çobanın başı vurulup köprüye gömüldü. Böylece köprüye Çoban Köprüsü denildi.

Genç kız ise sevgilisini beklerken acı hakikati öğrendi. Çaresiz, arabasına binip altın kesesini yanına alarak uzaklara sürdü. Kerachitsa Nehri’ne vardığında yaşlı bir adam onu durdurmaya çalıştı. O ise altınlarını verip, çocuklarına yarısını bırakmasını, kalanıyla köprü yaptırmasını emretti. Ardından arabasıyla coşkun sulara atıldı ve boğuldu. Onun kaybolduğu yere Davi Vir (Boğucu girdap), yaşlı adamın yaptırdığı köprüye ise Kadın Köprüsü adı verildi.

 Köprünün Günümüzdeki Durumu

Vidin şehrine yakınlığı ve sakin manzarasıyla Çoban Köprüsü bugün de dikkat çeker. Nehir boyunda oltacılar çoğu kez çipura, sazan ve havuz balığı yakalar; kimi zaman turna balığı da çıkar. Av yasağı dönemlerinde dahi, Novoseltsi köyünden Çoban Köprüsü’ne kadar olan kesimde balık avına izin verilir.

Köprüyü geçince Vidin’in giriş tabelası görülür. Eski bir geleneğe göre tabelada, girişte “Vidin’e Hoş Geldiniz”, çıkışta ise “Vidin sizi tekrar bekler” yazmaktadır.

Velingrad Kasabasının Kısa Tarihçesi

DEYAN ROSENOV DIMITROV'DAN 

Velingrad Kasabasının Kuruluşu

Velingrad, 1948 yılında Lıdjene, Kamenitsa ve Çepino köylerinin birleşmesiyle kurulmuştur. Adını, komünist partizan Vela Peeva’dan almıştır.

Çepino havzası, Bulgar devletine Malamir döneminde katılmış, halefi Presiyan ise tüm Rodop bölgesini sınırlarına dahil etmiştir. Bölgenin stratejik önemini, kanlı savaşlar veya gizli entrikalar sonucu kimi zaman Bizans’ın, kimi zaman Bulgarların eline geçmesi açıkça göstermektedir. Bizanslılardan kesin kurtuluşu ise Çar Kaloyan döneminde gerçekleşmiştir. Bu döneme ait kalıntılar hâlâ mevcuttur: kentin 12 km doğusundaki “Straja” mevkiinde ve 12 km kuzeyde, Rakitovo topraklarında “Gradot” mevkiinde. Çar Kaloyan’dan sonra, Çepina kalesi bir süre Despot Aleksiy Slav’ın başkenti olmuştur. Daha sonra Aleksiy Slav, başkentini Melnik’e taşımıştır. Çar İvan Aleksandır dönemine ait sikkeler Çepino bölgesinde bulunmuştur. Bölgenin Osmanlı hâkimiyetine geçişi, Çepina kalesinin de düşmesiyle birlikte 1371–1373 yıllarına tarihlenmektedir.

Bu olayın ardından yerel Bulgarların yaşamında önemli değişiklikler yaşanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu, merkezde müttefiklere ihtiyaç duymuş ve 16. yüzyılın başlarından itibaren gönüllülük esasına dayalı olarak İslam’ı yaymaya başlamıştır. 1516–1517 yıllarına ait Osmanlı tahrir defterinde bölgede ilk Müslümanların ortaya çıktığı görülmektedir. O dönemde Çepino köylerinde toplam 624 hane bulunmaktaydı; bunlardan 12’si Müslümandı. Bulgarların isimleri Velço (Zlatko’nun oğlu), Petko (Rayo’nun oğlu), Radul (Proslav’ın oğlu) gibi iken, Lıdjene’den 7 hane “Abdullah” soyadını kullanmaya başlamıştı. Bu ad, İslam’a yeni girenlere verilen yaygın bir isimdi. Ayrıca bu 7 hanenin her biri tam bir çiftlik arazisine sahipti ki bu, bir aile için iyi bir geçim kaynağı sayılmaktaydı.

Çepino

Velingrad’ın en güneydeki mahallesidir. Şehir kurulmadan önce köy statüsündeydi ve 1934 yılına kadar “Ban’ya Çepinska” adını taşımış, daha sonra “Çepino” olarak değiştirilmiştir (Çepino havzasından dolayı). İsim farklı şekillerde (Ban’ya, Ban’ya-Çepino, Çepino-Ban’ya, Çepino) kullanılmış ve bu da zaman zaman karışıklığa yol açmıştır. “Çepino” adı (eski şekliyle “Tsepinа”/“Tsepino”), Osmanlı belgelerinde 1666 yılında geçmektedir. Türkçede “ts” sesi bulunmadığından isim “Çepino” şeklinde kaydedilmiştir. Burada ayrıca Klептуza adlı koruma altındaki doğal alan ve iki gölet bulunmaktadır.

Lıdjene

Velingrad’ın merkezî mahallesidir. Belediye binası, merkez postanesi, bölge mahkemesi, merkez kooperatif pazarı ve diğer resmî kurumlar burada yer almaktadır. Lıdjene, eskiden bir feodal çiftlik iken, etrafındaki sıcak su kaynakları ve kaplıcalar sebebiyle yerleşime açılmıştır.

Kamenitsa

Velingrad’ın en büyük mahallesidir. Vlasа, Kükürtlü Kaplıca (Syarna ban’ya) gibi çok sayıda kaynak burada bulunmaktadır. Mahallede ayrıca Bulgaristan’ın en eski kiliselerinden biri vardır. Bu kilisenin sunak bölümü, 1877–1878 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında silahların saklandığı gizli bir depo olarak kullanılmıştır.

Sofya’daki “Roma Duvarı” – aslında Osmanlı namazgâhıdır

 

DEYAN ROSENOV DIMITROV'DAN 

Sofya’daki “Roma Duvarı” – aslında Osmanlı namazgâhı.

Sofya’da “Roma Duvarı” ya da “Eski Duvar” olarak bilinen yapı, gerçekte Roma döneminden kalma değildir; bu yapı bir Osmanlı namazgâhıdır – üstü açık, yalnızca bir duvarı olan, camiyi andıran özel bir açık hava ibadet alanıdır. Günümüze nispeten iyi korunmuş şekilde ulaşan yapı, kökeni ve işlevi hakkında açık izler sunmaktadır.

Duvar, Osmanlı mimarisine özgü hücreli duvar tekniğiyle (dörtgen tuğla çerçeveler içine yerleştirilmiş taş bloklarla) inşa edilmiştir. Bu özellik, onu Roma ve ortaçağ duvar işçiliğinden hemen ayırmaktadır. Üzerinde iki yüksek pencere açıklığı vardır; ortalarında ise batıya dönük mihrap nişi yer almaktadır ki bu da yapının ibadet amacıyla kullanıldığını açık biçimde göstermektedir. Üst kısmı dişli tuğla kornişle tamamlanmış, bu da yapıya daha gösterişli bir görünüm kazandırmıştır.

Namazgâh, açık gökyüzü altında ibadet yeri olarak kullanılmıştır. Hac yolculuğuna çıkan Müslümanlar burada toplanır, imam da onlar için dua ederdi. Duvarın yanında konulan iri taşlar, hac yolcularının daha rahat bir şekilde atlarına binmesine yardımcı oluyordu. Böylece burası hem manevi hazırlığın yapıldığı, hem de yolculuğun fiilen başladığı bir uğurlama mekânı olmuştur.

Benzer yapılar bütün İslam dünyasında bulunur. Arap geleneğinde bunlara musalla denirken, Osmanlı Türkleri Farsça kökenli “namazgâh” adını kullanmıştır; kelime anlamı “namaz kılınacak yer”dir. En erken örnekleri, kare taş platformun bir kenarında mihraplı bir duvar olarak inşa edilmiş, etrafında cemaatin toplanabileceği açık alanlar bırakılmıştır. Çoğu kez yerleşim alanlarının dışında, önemli yolların kenarında, kavşaklarda, menzillerde ve kervansaray duraklarında yapılmışlardır. Sadece ibadet için değil, aynı zamanda yolda olan askerî birlikler, kervancılar ve işçiler tarafından da kullanılmıştır.

Bulgar topraklarında da başka örnekler mevcuttur. Örneğin Kuzeydoğu Bulgaristan’daki Suvorovo bölgesinde, namazgâhlarla birlikte çeşmeler de bulunur; böylece hem ibadet hem de yolcuların su ihtiyacı aynı yerde karşılanmıştır. Bu da bu yapıların çok işlevli karakterini – dini, sosyal ve pratik yönlerini – bir kez daha ortaya koymaktadır.

Dolayısıyla Sofya’daki “Roma Duvarı”, sıkça antik bir Roma kalıntısı zannedilmiş olsa da, gerçekte Osmanlı dini ve kültürel hayatının değerli bir tanığıdır. İbadet ve yolculuğun günlük ihtiyaçlarını karşılayan bu mimari unsur, Osmanlı İmparatorluğu yollarındaki açık hava camilerinin geniş geleneğinin bir parçasıdır.

1877 yılı 9 Eylül tarihli L'Illustrazione Italiana dergisinin 36. sayısında yayımlanan Hacıoğlu Pazarcık şehrine ait bir gravür

 

DEYAN ROSENOV DIMITROV'DAN

1877 yılı 9 Eylül tarihli L'Illustrazione Italiana dergisinin 36. sayısında yayımlanan Dobriç (Bazarcık) şehri gravürü.

Söz konusu gravürde, 1877–1878 Osmanlı-Rus Savaşı’nın en yoğun döneminde, günümüzde Dobriç olarak bilinen Bazarcık şehrine ait bir sahne tasvir edilmektedir.

Kompozisyonun merkezinde, zarif sütunlarla taşınan kubbeli bir sundurmayla örtülmüş büyük bir çeşme–fıskiye yer almaktadır. Bu yapı, hem kentin mimari açıdan dikkat çeken öğelerinden biridir hem de yalnızca su temini için değil, aynı zamanda toplumsal buluşmalar için de kullanılmış olmalıdır. Çeşmenin arkasında, çıkmalı pencerelere sahip iki katlı Osmanlı tarzı evler, kamu binaları ve minaresi görülen bir cami yükselmektedir; bu da şehrin dini merkezine işaret etmektedir.

Meydan oldukça canlıdır – gravürde birçok insan, atlı ve asker görülmekte, bu da sahneye dinamizm katmaktadır. Osmanlı askerî birlikleri, geleneksel kıyafetleriyle yerel halk, çeşmenin çevresinde testileriyle kadınlar ve çocuklar betimlenmiştir. Kalabalığın arasında Avrupalı seyyahlar ya da askerî gözlemciler de göze çarpmaktadır; bu da Avrupa kamuoyunun Balkanlardaki gelişmelere duyduğu ilgiyi yansıtmaktadır.

Gravürün altındaki yazı şöyledir: “Piazza e fontana della città di Basardjik, a 8 ore da Varna” – “Varna’dan 8 saat uzaklıktaki Bazarcık şehrinin meydanı ve çeşmesi.” Bu not, İtalyan okuyucular için şehri coğrafi bağlama oturtmakta ve onu önemli Karadeniz limanı Varna ile ilişkilendirmektedir.

Gravür, XIX. yüzyılın ikinci yarısında Dobriç’in şehir görünümü, Osmanlı mimarisi, toplumsal yaşamı ve Osmanlı-Rus Savaşı arefesındeki atmosferine dair değerli bir tarihî kaynak niteliği taşımaktadır.

Yantra Nehri üzerindeki Byala Köprüsüne Ait Kitabe

Bulgaristan'dan Rusya'ya götürülen bir Osmanlı kitabesi:

Rusçuk Vilayeti, Yantra Nehri üzerindeki Byala Köprüsüne Ait. http://annales.info/islam/turkey/turmost.htm

Not: Kitabenin orijinal fotoğrafı verilmemiş. Bir nevi kopyasını çıkarmışlar.

Makale, sergilendiği müzede "Varna'dan getirildiği" şeklindeki yanlış bilgiyi düzeltmek için yazılmış.

Vidin'de Murad Baba Türbesi

Vidin'de Murad Baba Türbesi

            Murad Baba türbesi hakkında, daha önce sözünü ettiğimiz Hacer Abla’nın anlattıklarından bazı bilgiler öğreniyoruz. Ona göre:

Murad Baba’nın mezarı türbesiz, açıkta imiş. Şehre bir Türk konsolosu gelmiş. O gece konsolosun rüyasına Murad Baba girmiş ve şöyle demiş:

“Konsolos Efendi, benım yerım Ak Cami’nin kapisındadır, beni Çingene, Bulgara çeynetma, bana bir siper yap. Zere ustumden butun gün Çingene, Bulgar çeyney beni. Hepisıne hatam dokunacağına bana bir siper yap. Konsolos – sürmedi bir hefte – islah bir yer yapti ona. Demir kapi koydi, ustune bir kilit.

Hacer Abla’nın Murad Baba’ya halkın ziyaretleri hakkında anlattıkları ise şöyle:  

Kim isterse, her ne muşkili var ise, gider Murad Baba’ya, namas kilar, Kuran okur, kim adamiş ise, horos keser. Bir angi fakir geçerken verır horozi, yesın. Kolayi olan bir angi çocugi ya bir angi kızi çok yatmiş hasta, kurtulsun deye, kurban adar. Güturur kapisi yanına, çağırır bir kasap, keser kasap, soyarler, her kimselere dağıdırler. Derisini ikarler, getırırler, tekkede brakırler. Her kim giderse Murad Baba’ya, ustunde namaz kılarler.

Bir kadın gider Murad Baba’ya, her kez dua eder başka şey için, kadın gider dua ettsın dosti için. Kocasi ulsun da dostuna varsın deye. Kapanır Murad Baba’nın kapisi, kadıni taştan taşa duger - Murad Baba düğer - , kadının saşlari taşlar arasında kalır, bayilana kadar. Yetişır tekkenın adami, açar kapiyi, çikarır kadıni, sorarler: “niçin boyle oldun sen? senın yureğın doğri del-imiş, daha bir kere boyle yureklen boyle kapiya galma (gelme).” Tekkeş der kadına. Daha bir kere boyle yureklen galma (gelme), zere uldurur seni.” Kadın çikıp gider evine.

İşitmişım elli sene evelinde, belki elli seneden var daha ziyade, Vidin’de bir marebe olmiş. Gitmiş işleri hep geri, artık asker bitene kadar; zabit bakar arkasına, elli kişi asker kalmiş.

Giderler Murad Baba’ya, rica ederler: “aman Murad Baba, bize imdat, zere bittık artık” deye zabit yalvarır. Murad Baba’dan bir seda galır: “kırılsın, suti pak olan kalsın.” Paşa yalvarır: “amaan Murad Baba, namusumuz yere vuruldi, bize imdada yetiş.” Gene bir seda galır Murad Baba’dan: “Suti pak olan kalsın.” Daha iki asker vurulur, kırk sekis tane kalır. çikar ordan Murad Baba, askerinnen, ellerinde bayraklarınnen, alır ileri, o bir asker bakar karşidan, der ki: “Bunnarın hesabi yok, bunnar çok kalabalık”, dunerler geri, Murat Baba ileri, onnar geri, kızıl almaya kadar gider Murat Baba, orda asasıni diker. Orda barışık olur artık, almiş alacak yerini.

Asker giderken, ne ki kalmiş o elli asker, yırlarler (türkü söylerler):

Vidin kalesının buyuk taşlari,

analer, babaler düker yaşlari,

kavgaya gidenner din kardaşlari.

aman padişahım izin ver bize,

yandi serhat Vidin, burudi duman.

 

Vidin kalesının un kapisi var,

gayet cepanesi, çok güllesi var,

Vidin kalesinde sıra sugutler,

oturmiş bin-başi, nefer ugütler,

kavgaya gidenner babayiğitler.

Aman padişahım, izin ver bize,

Yandi serhat Vidin, burudi duman.

 

Ne vakıt Murad Baba’nın askeri çikay imdada, o vakıt bu bir askerler yurekleniy, geri durgudiyler askeri – onnar istemey dursun, hem bu turkiyi söylerler, hem ileri giderler. Kızıl almada teslimıni aldıkten sora dunerler. Murad Baba’nın hüneri budur.  (Nemeth, 1996: 263-264)

1951-1952'LERDE VILKOSEL KÖYÜNDE SÜNNET (SATOVÇA, BLAGOEVGRAD)

 

1951-1952 yıllarında Vılkosel’de yapılan sünnet. En önde hafız Süleyman Topov. Onun yanında Dautiviya hoca – İbrahim Bostanciev (Flober’in babası). Beyaz sarıklı Mehmed Ali Kermeriv (Dunyo Ganyo), bayrağın yanında bulunan Abdullah Meyzinev’in (Abdullah Meyzinev’in dedesi) yanındadır. Ön sırada, soldan sağa doğru ikinci, bıyıklı olan kişi Aliya Şamatarev’dir. Hafızın arkasında ise Arun Ukov (Sokol’un dedesi) bulunuyor.

ROMANYA DÖNEMİ SİLİSTRE KARTPOSTALI

 

Kemal Gurulkan:
1913 Bükreş antlaşması ile Osmanlı'nın elinden çıkan Silistre 1941 yılına kadar Romanya'nın yönetiminde kaldı. 1941'de Silistre'yi ele geçiren Bulgarların yaptığı ilk işlerden biri camiyi "çirkin manzara arzettiği ve zaten kendi kendine yıkılacağı" iddiasıyla yıkmak oldu. Cami'nin yanında görülen heykel ise Romanya Kralı I. Ferdinand'a ait. 

PROF. KEMAL KARPAT ANLATIYOR.. DOBRUCA MECİDİYE SEMİNERİ VE ÖTESİ

 

Adresim Şudur, Sabahattin Bayramof. Sofya: Narodna Prosveta, 1962

 

Adresim Şudur,
Sabahattin Bayramof.
Sofya: Narodna Prosveta, 1962

Sünnet, Nikolay Mizof. Sofya: Narodna Prosveta 1961

 

Ramazan (Oruç), Selim Bilalof. Sofya: Narodna Prosveta 1961

 

Ramazan (Oruç),
Selim Bilalof
Sofya: Narodna Prosveta 1961

SOLMIYAN KARANFİL, NADİYE AHMEDOVA, SOFYA Narodna Prosveta, 1966

 

SOLMIYAN KARANFİL,
NADİYE AHMEDOVA,
SOFYA
Narodna Prosveta, 1966

Vidin Müftüsü Silistreli Mahmud Celaleddin Efendi'nin kötü hal ve idaresi sebebiyle azledilerek yerine tayin olunan sabık Müftü Süleyman Hulusi'nin menşur ve mürasele talebi.

 Belge Özeti :   

Şehbenderlikler: Vidin Müftüsü Silistreli Mahmud Celaleddin Efendi'nin kötü hal ve idaresi sebebiyle azledilerek yerine tayin olunan sabık Müftü Süleyman Hulusi'nin menşur ve mürasele talebi. 

Tarih: 06-01-1888

Vidin Müftüsü müteveffa Yusuf Ziya Efendi'nin yerine seçilen Silistreli Mahmud Celaleddin Efendi'nin tayini

Belge Özeti : 

Şehbenderlikler: Vidin Müftüsü müteveffa Yusuf Ziya Efendi'nin yerine seçilen Silistreli Mahmud Celaleddin Efendi'nin tayini için gerekli olan menşur ve müraselesinin gönderildiği ve niyabet-i şer'iyyenin dahi kendisine ihale olunduğunun bildirildiği. Tarih: 03-11-1886

TURHAN RASİEV (1942-2025) VEFAT ETTİ. ALLAH RAHMET EYLESİN

 

14 Temmuz 2024 tarihinde Aşağı Çiftlik Barış Kültürevi Sekreteri ibram Ahmed'in feysbuk üzerinden yaptığı açıklamadır: Geçirdiği bulaşıcı virüs hastalığı sonucu şair, yazar, mizah ustası, Varna kanaat önderlerimizden Turhan Rasiev ebediyete intikal etmiştir. Merhum Turhan Beyin cenazesi, yarın 15 Temmuz, öğle namazını müteakip Varna Aziziye Merkez Camii'nden saat 14:30 sonrası defnedilecektir. Başımız sağ olsun. Mekanı cennet olsun.

ALACAYA YERLEŞTİRİLEN GÖÇMENLER

 

VİDİN İLE İLGİLİ KİTAP TANITIM PROGRAMI VE MEZARLARA ÇELENK BIRAKILMASI TÖRENİNDEN HABERLER

VİDEOYU İZLEMEK İÇİN TIKLAYINIZ! 

VİDİN BELEDİYESİ'NDEN YAPILAN AÇIKLAMA

Osman Pazvantoğlu Camii'nde Kitap Tanıtımı

Vidin Belediye Başkanı Dr. Tsvetan Tsenkov ve yardımcısı mühendis Rumen Lilov, Osman Pazvantoğlu Camii bahçesinde düzenlenen kitap tanıtımına konuk olarak katıldılar. Etkinliğe Bulgaristan Başmüftüsü Mustafa Hacı, Vidin ve Montana Bölge Müftüsü Necati Ali, Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakan Yardımcısı Nazif Yılmaz, milletvekili Tsvetan Ençev, Vidin Bölge Eğitim Müdürlüğü Başkanı Veselka Asenova, Vidin Metropolitliği’nden Başrahip Samuil, Türkiye'nin Bulgaristan’daki büyükelçiliğinden temsilciler, belediye meclis üyeleri, kurum yöneticileri, kanaat önderleri ve vatandaşlar katıldı.

Programın başında, Vidin’in merkezinde bulunan Osman Pazvantoğlu ile Halil ve İbrahim Begovi kardeşlerin mezar taşlarına çiçek sunuldu. Ardından topluluk, kitap tanıtımının gerçekleştirileceği Kale mahallesindeki camiye doğru yürüdü. Katılımcılara Vidin Belediye Başkanı Tsvetan Tsenkov bir selamlama konuşması yaptı. “Bu girişim için Bölge Müftülüğünü tebrik ediyorum. Çünkü hemşehrilerimizin tarihlerine dair bilgi sahibi olmaları önemlidir. Bu çalışmaya başarılar diliyorum ve iki komşu halkımız arasında verimli iş birliğine inanıyorum” dedi.

Dinleyiciler, şu kitaplarla tanışma fırsatı buldular: Prof. Stoyanka Kenderova’nın kaleme aldığı “Vidin Şehri’nde Osman Pazvantoğlu Kütüphanesi (1837–1887)”, Basri Zilabid Çalışkan’ın yazdığı “Tuna’nın Sessiz Şahitleri – Vidin'de Türk Mezar Taşları” ile “Vidin’deki Türk Şefkat Kültür Derneği’nin Halil ve İbrahim Begovi Kardeşler Tarafından Kuruluşunun 44. Yılı” başlıklı eserler. Ayrıca, Vidin Devlet Arşivi eski müdürü Svetlana Krısteva, Begovi kardeşlerin hayatını ve kurdukları derneği anlattı.

Vidin Belediyesi

VİDİN DEVLET ARŞİVİ TARAFINDAN YAPILAN AÇIKLAMA
Osman Pazvantoğlu Camii'nde Kitap Tanıtımı

25 Haziran 2025 tarihinde Vidin Devlet Arşivi ekibi, Osman Pazvantoğlu Camii bahçesinde düzenlenen kitap tanıtım etkinliğine katıldı. Etkinlikte Bulgaristan Başmüftüsü Mustafa Hacı, Vidin ve Montana Bölge Müftüsü Necati Ali, Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakan Yardımcısı Nazif Yılmaz, Vidin Belediye Başkanı Dr. Tsvetan Tsenkov, Vidin Metropolitliği’nden Başrahip Samuil, Türkiye’nin Bulgaristan’daki büyükelçiliğinden temsilciler, belediye meclis üyeleri, kurum yöneticileri, kanaat önderleri ve vatandaşlar hazır bulundu.

Etkinliğin başında, resmî katılımcılar tarafından Vidin şehir merkezinde yer alan Osman Pazvantoğlu ile Halil ve İbrahim Begovi kardeşlerin mezarlarına çiçek sunuldu. Ardından topluluk, kitap tanıtımının yapıldığı Pazvantoğlu Camii’nin avlusuna doğru yürüyüşe geçti.

Katılımcılar şu eserlerle tanışma fırsatı buldular: Prof. Stoyanka Kenderova’nın “Vidin Şehri’nde Osman Pazvantoğlu Kütüphanesi (1837–1887)”, Basri Zilabid Çalışkan’ın “Tuna’nın Sessiz Şahitleri – Vidin’de Türk Mezar Taşları” adlı kitabı ile Halil ve İbrahim Ahmed Begovi kardeşler tarafından kurulan Vidin Türk Şefkat Derneği’nin 44. Yılına dair yeniden yayımlanmış ve çevirilerle zenginleştirilmiş anı kitabı.

Vidin Devlet Arşivleri Eski Müdürü Svetlana Krısteva, arşiv belgelerine dayalı olarak Ahmed Begovi kardeşlerin hayatı ve Vidin’de kurdukları dernek hakkında bilgi verdi.

Prof. Kenderova’yı, uzun yıllara dayanan yoğun araştırma çalışmasının ürünü olan bu değerli kitabı için tebrik ettik. Vidin Devlet Arşivleri tarafından düzenlenen dört bilimsel konferansta araştırmalarının belirli bölümlerini paylaşmış olmasından dolayı kendisine minnettarız. Ayrıca arşivimizde muhafaza edilen bazı belgelerin tercümelerine de katkı sağlamıştır. Kendisine, aramızda güvene dayalı bir dostluk kurduğu için teşekkür ettik.

Sayın Krısteva’ya, kültürel ve tarihî değerlere olan duyarlılığı ve katkılarından dolayı Vidin ve Montana Bölge Müftüsü Nejati Ali tarafından kristal bir plaket takdim edildi.

BTG Kurucusu ve Vidin'de Türk Mezar Taşları kitabının yazarı Basri Zilabid Çalışkan,
Bulgaristan Başmüftüsü Dr. Mustafa Hacı'dan tebrik plaketi alırken. 

1923'TE BULGARİSTAN'DA TÜRK MİLLETVEKİLLERİ

 

Tunca gazetesinin bu sayısında sağdan sola 3.sütünda Müslüman mebuslarının isimleri başlığı altında 12 milletvekilinin adı ve nerenin vekili olduğu yazmaktadır.  

Мудеррис Ахмед Хайдар Ефенди син на великия везир русчуклията Шериф Хасан паша

 Ахмед Хайдар Ефенди е син на русчуклията Шериф Хасан паша (Един от великите везири на Османската империя, умира през 1791 г.) Става зет на Кесриелизаде Нуман бей. През 1240 г. (1824-1825) е назначен за мюдеррис, а след това за молла на Солун и Билад-и Хамсе. През 1246 г. (1830) получава Мекански ранг (Mekke payesi). Умира през месец Джемазийел Ахир 1246 г. (ноември-декември 1830 г.). Погребан е в двора на теккето Хюдаи.